Αθήνα
Η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Εσθονία είναι οι τρεις εξαιρέσεις, όπου οι θάνατοι από καρκίνο εμφανίζουν στασιμότητα κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες, αντίθετα με τις υπόλοιπες ανεπτυγμένες χώρες όπου διαχρονικά σημειώνεται ελαφρά μείωση των θανάτων, σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ «Cancer Care».
Όπως επισημαίνεται στο πόρισμα, παρά τις βελτιώσεις στη διάγνωση και στη θεραπεία, περίπου 2,4 εκατ. άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από καρκίνο στις χώρες-μέλη του Οργανισμού (το 28% όλων των θανάτων), στις οποίες ο καρκίνος είναι η δεύτερη κυριότερη αιτία μετά τις καρδιαγγειακές παθήσεις.
Όπως επισημαίνεται στο πόρισμα, παρά τις βελτιώσεις στη διάγνωση και στη θεραπεία, περίπου 2,4 εκατ. άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από καρκίνο στις χώρες-μέλη του Οργανισμού (το 28% όλων των θανάτων), στις οποίες ο καρκίνος είναι η δεύτερη κυριότερη αιτία μετά τις καρδιαγγειακές παθήσεις.
Πάντως, η επιτροπή σύνταξης της έκθεσης εκτιμά ότι οι περαιτέρω διαγνωστικές και θεραπευτικές πρόοδοι στο μέλλον μπορούν να μειώσουν τους θανάτους από τη νόσο κατά το ένα τρίτο, σώζοντας έτσι τις ζωές σχεδόν ενός εκατομμυρίου ασθενών ετησίως.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, εκτιμάται ότι 7,6 εκατ. άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από καρκίνο (το 13% των συνολικών θανάτων διεθνώς), αριθμός που αναμένεται σχεδόν να διπλασιαστεί, ξεπερνώντας τους 13,1 εκατ. θανάτους έως το 2030. Η ετήσια ανά κεφαλή δαπάνη για την αντιμετώπιση του καρκίνου κυμαίνεται από μόλις 32 δολάρια ανά άτομο στην Τουρκία σε πάνω από 400 δολάρια στις ΗΠΑ. Οι δαπάνες κατά του καρκίνου, ως ποσοστό των συνολικών δαπανών υγείας, κυμαίνονται μεταξύ του 3% και του 7%.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, εκτιμάται ότι 7,6 εκατ. άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από καρκίνο (το 13% των συνολικών θανάτων διεθνώς), αριθμός που αναμένεται σχεδόν να διπλασιαστεί, ξεπερνώντας τους 13,1 εκατ. θανάτους έως το 2030. Η ετήσια ανά κεφαλή δαπάνη για την αντιμετώπιση του καρκίνου κυμαίνεται από μόλις 32 δολάρια ανά άτομο στην Τουρκία σε πάνω από 400 δολάρια στις ΗΠΑ. Οι δαπάνες κατά του καρκίνου, ως ποσοστό των συνολικών δαπανών υγείας, κυμαίνονται μεταξύ του 3% και του 7%.
Οι ευκαιρίες επιβίωσης μετά τη διάγνωση της νόσου ποικίλουν σημαντικά μεταξύ των χωρών. Οι χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης (Ουγγαρία, Εσθονία, Πολωνία, Σλοβενία, Σλοβακία, Τσεχία) εμφανίζουν τις χειρότερες επιδόσεις, ενώ το Μεξικό, το Ισραήλ και η Σουηδία τις καλύτερες.
Η Ελλάδα εμφανίζει θνησιμότητα (αριθμός θανάτων από καρκίνο ανά 100.000 κατοίκους) κάτω από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ, όμως παράλληλα παρατηρείται στασιμότητα διαχρονικά. Μετά το 1995, στις περισσότερες χώρες του ΟΟΣΑ, αλλά όχι στην Ελλάδα, οι θάνατοι από τις διάφορες μορφές καρκίνου μεταξύ και των δύο φύλων εμφανίζουν σταδιακά μια μικρή μείωση. Οι θάνατοι των ανδρών από καρκίνο παραμένουν αναλογικά περισσότεροι σε σχέση με τους θανάτους των γυναικών σε όλες τις χώρες.
Μεταξύ άλλων, η έκθεση επισημαίνει ότι στην Ελλάδα υπάρχει η μεγαλύτερη διαθεσιμότητα διαγνωστικού εξοπλισμού για μαστογραφίες μεταξύ των ανεπτυγμένων χωρών, εμφανίζοντας υπερδιπλάσιο ποσοστό σε σχέση με τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ, αλλά και η μικρότερη διαθεσιμότητα σε τομογράφους ΡΕΤ (εκμπομπής ποζιτρονίων). Η Ελλάδα, επίσης, μαζί με τις ΗΠΑ, έχει τη μεγαλύτερη αναλογία διαγνωστικών εξετάσεων για καρκίνο με βάση τον πληθυσμό της, από την άλλη όμως, όπως αναφέρει η έκθεση, οι ογκολογικές μονάδες βρίσκονται μόνο στα μεγάλα αστικά κέντρα, με συνέπεια να υπάρχει για τους Έλληνες μεγάλη γεωγραφική ανισότητα πρόσβασης στις εξετάσεις.
«Κλειδί» για το μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής διεθνώς, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, θεωρείται η έγκαιρη διάγνωση και θεραπευτική αντιμετώπιση της νόσου, με την ελάχιστη δυνατή λίστα αναμονής των ασθενών στα νοσοκομεία.
«Κλειδί» για το μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής διεθνώς, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, θεωρείται η έγκαιρη διάγνωση και θεραπευτική αντιμετώπιση της νόσου, με την ελάχιστη δυνατή λίστα αναμονής των ασθενών στα νοσοκομεία.
health.in.gr, ΑΠΕ-ΜΠΕ
