Την Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2015, η Εκκλησία μας τίμησε την μνήμη της Αγίας Αικατερίνης, της πανσόφου και μεγαλομάρτυρος.
Την Τρίτη 24 Νοεμβρίου, παραμονή της εορτής, στην Ενορία του Αγίου Νικολάου Σιάτιστας, τελέστηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός από τους Ιερείς της Ενορίας π. Βασίλειο και π. Νέστορα στον δισυπόστατο Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής και Αγίας Αικατερίνας. Στο τέλος ευλόγησαν τους άρτους, τον σίτον, τον οίνον και το έλαιον, που προσέφεραν οι πιστοί, και στη συνέχεια τους διένειμαν στους εκκλησιαζομένους.
Την αγιώνυμο ημέρα της εορτής, με ιεροπρέπεια και στιγμές λατρευτικής κατάνυξης και συγκίνησης, τελέσθηκε η πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ενοριακό Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου, από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης κ. κ. Παύλο, συλλειτουργούντων των Αρχιμανδριτών π. Εφραίμ, π. Ευσεβίου και των Ιερέων π. Βασιλείου, π. Ιωάννη και π. Νικολάου.
Κατά τη διάρκεια του Όρθρου πραγματοποιήθηκε η χειροθεσία εις υποδιάκονο του κ. Αθανασίου Δινοπούλου, ενός ευσεβούς αδελφού μας, οικογενειάρχου και καταγομένου από την Μεταμόρφωση Κοζάνης.
Στη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, σύμφωνα με την Εκκλησιαστική τάξη, έλαβε χώρα η χειροτονία εις Διάκονον του υποδιακόνου Αθανασίου από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ.κ. Παύλο, με την προσευχή του κλήρου και του λαού, που από νωρίς είχε κατακλείσει τον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου. Όλοι οι πιστοί που παρευρίσκονταν στο Ναό και συμμετείχαν στη Θεία Λειτουργία φώναξαν το «Άξιος»!
Ο Σεβασμιώτατος κ.κ. Παύλος, λίγο πριν την χειροτονία, μιλώντας πατρικά στον ευλαβέστατο υποδιάκονο, είπε:
«….Αυτήν την ημέρα, αγαπητέ υποδιάκονε, έρχεσαι και εσύ να αφιερωθείς στο θυσιαστήριο της Εκκλησίας του Χριστού και από σήμερα να διακονείς στο έργο της σωτηρίας των ανθρώπων.
«….Αυτήν την ημέρα, αγαπητέ υποδιάκονε, έρχεσαι και εσύ να αφιερωθείς στο θυσιαστήριο της Εκκλησίας του Χριστού και από σήμερα να διακονείς στο έργο της σωτηρίας των ανθρώπων.
Η Αγία Αικατερίνη διακρίθηκε για την σοφία, την παρθενία και το μαρτύριό της. Να ξέρεις, ότι αυτά είναι τρία γνωρίσματα του κάθε πιστού, αλλά πολύ περισσότερο εκείνου που εισέρχεται στην διακονία του Θεού.
Η Σοφία! Δεν μιλάω για την σοφία των ανθρώπων, αλλά για την σοφία την «άνωθεν κατερχομένη». Η σοφία των ανθρώπων είναι επίγειος, κοσμική και δαιμονική, τις περισσότερες φορές, όταν ασκείται χωρίς ταπείνωση.
Έτσι, λοιπόν, το Πνεύμα το Άγιο, που ήδη το επικαλεστήκαμε και θα το επικαλεστούμε σε λίγο, θα το επικαλεστούμε για να σε σοφίσει κατά Θεόν, για να αγαπήσεις τον Θεό, να αγαπήσεις τη διακονία αυτή που θα σου αναθέσει η Εκκλησία του Χριστού και μέσα από αυτήν να διακονήσεις όλους τους ανθρώπους.
Θα τολμούσα να πω, ότι σ’ αυτήν την αφιέρωση ταιριάζει ένα τραγούδι, που το λέμε και αφορά βέβαια στην αγάπη των ανθρώπων: «Σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία, σ’ αγαπώ γιατί είσαι συ, κι αγαπώ κι όλο τον κόσμο, γιατί ζεις και συ μαζί». Αγαπάμε το Χριστό, γιατί είναι «ο ωραίος κάλλει παρά πάντας βροτούς». Είναι ο μοναδικός Νυμφίος της ψυχής του ανθρώπου. Τον αγαπάμε, γιατί είναι Αυτός. Εκείνος που Θεός ων έγινε άνθρωπος και σταυρώθηκε για τη σωτηρία μας. Και επειδή τον αγαπάμε, αγαπάμε κι όλον τον κόσμο, γιατί είμαστε όλοι παιδιά δικά του.
Έτσι, λοιπόν, το πρώτο που προσευχόμεθα και ευχόμεθα είναι να σε σοφίσει ο Θεός με την άνωθεν σοφία.
Έτσι, λοιπόν, το Πνεύμα το Άγιο, που ήδη το επικαλεστήκαμε και θα το επικαλεστούμε σε λίγο, θα το επικαλεστούμε για να σε σοφίσει κατά Θεόν, για να αγαπήσεις τον Θεό, να αγαπήσεις τη διακονία αυτή που θα σου αναθέσει η Εκκλησία του Χριστού και μέσα από αυτήν να διακονήσεις όλους τους ανθρώπους.
Θα τολμούσα να πω, ότι σ’ αυτήν την αφιέρωση ταιριάζει ένα τραγούδι, που το λέμε και αφορά βέβαια στην αγάπη των ανθρώπων: «Σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία, σ’ αγαπώ γιατί είσαι συ, κι αγαπώ κι όλο τον κόσμο, γιατί ζεις και συ μαζί». Αγαπάμε το Χριστό, γιατί είναι «ο ωραίος κάλλει παρά πάντας βροτούς». Είναι ο μοναδικός Νυμφίος της ψυχής του ανθρώπου. Τον αγαπάμε, γιατί είναι Αυτός. Εκείνος που Θεός ων έγινε άνθρωπος και σταυρώθηκε για τη σωτηρία μας. Και επειδή τον αγαπάμε, αγαπάμε κι όλον τον κόσμο, γιατί είμαστε όλοι παιδιά δικά του.
Έτσι, λοιπόν, το πρώτο που προσευχόμεθα και ευχόμεθα είναι να σε σοφίσει ο Θεός με την άνωθεν σοφία.
Το δεύτερον, η παρθενία, δεν αντίκειται στο γάμο. Ο γάμος είναι ευλογημένος από το Θεό. Η παρθενία είναι πρώτιστα κατάκτηση ψυχής. Παρθένος είναι εκείνος, που μπορεί να είναι και έγγαμος και να αφιερώνεται στο Θεό με αγάπη και να διακονεί τον Θεό. Άλλωστε το βλέπουμε και απ’ αυτό που είπε ο Χριστός: «Όποιος είδε μια γυναίκα και την επεθύμησε σαρκικά, ήδη εμοίχευσε» και ας μην έχει κάνει την πράξη. Άρα, λοιπόν, αυτό που μετράει είναι η καθαρότητα της καρδίας του ανθρώπου και όταν η καρδία προσφέρεται διαρκώς προς το Θεό, τότε αγνίζεται και καθαρίζεται.
Το τρίτο, είναι το μαρτύριο. Υπάρχουν δύο είδη μαρτυρίου. Το μαρτύριο του αίματος και το μαρτύριο της συνειδήσεως. Το μαρτύριο της συνειδήσεως μας αφορά όλους. Όλοι καλούμεθα να γίνουμε μάρτυρες του Χριστού στη ζωή μας και στον κόσμο. Και να γίνουμε μάρτυρες του Χριστού καθώς θα αγωνιζόμαστε για να κόψουμε το δικό μας θέλημα.
Το μαρτύριο του αίματος ο Θεός το δίνει σ’ εκείνους που Εκείνος κρίνει. Όμως κι αυτός που υπέστη το μαρτύριο του Αίματος, είχε ήδη υποστεί το μαρτύριο της συνειδήσεώς του.
Έτσι, λοιπόν, απλά ένας νέος άνθρωπος σε κάποια γωνιά της γης, σήμερα προσφέρεται για να χειροτονηθεί διάκονος της Εκκλησίας του Χριστού. Αυτό μπορεί να είναι ένα γεγονός, που φαίνεται μικρό. Φαίνεται να αφορά σε λίγους. Φαίνεται να αφορά ίσως στην οικογένειά του, σ’ εμάς που είμαστε εδώ. Όμως η Ιεροσύνη του Χριστού είναι πάντα το μέγα, το ένα και το μοναδικό.
Ο Θεός, παιδί μου, σήμερα θα σε ντύσει, ο Ίδιος, με τη χάρη της δικής του Ιερωσύνης! Μ’ άλλα λόγια θα ντυθείς το Χριστό! Και από δω και πέρα, Εκείνος θα ενεργεί μέσα απ’ το λόγο το δικό σου, μέσα απ’ τα χέρια τα δικά σου.
Εσένα τον απλό και ταπεινό άνθρωπο, αύριο ο Θεός θα σ’ αξιώσει να διατάζεις τον ίδιο το Θεό, ως Ιερέας, και να του λές «κάμε αυτό το ψωμί, Σώμα του Χριστού Σου. Κάμε αυτό το κρασί, Αίμα του Χριστού Σου. Μετάβαλέ τα με το Πνεύμα Σου το Άγιο. Και ο Θεός θα σε υπακούει. Ο Θεός θα σκύβει το κεφάλι σε σένα. Και ο λαός θα λέει αμήν, που σημαίνει ότι έγινε, ότι ο Θεός σε άκουσε.
Μ’ αυτή τη χάρη και μ’ αυτή τη δόξα ο Θεός, παιδί μου, σε ντύνει σήμερα. Και αυτό είναι ένα χάρισμα, για το οποίο κανείς μας δεν έχει τα προσόντα. Γιατί για το χάρισμα δεν χρειάζονται προσόντα. Για το χάρισμα χρειάζεται μόνο ταπείνωση, για να μπορείς να αναγνωρίζεις το χάρισμα. Μετάνοια, για να μπορείς να είσαι άξιος του χαρίσματος, που σου χάρισε ο Θεός και διακονία ταπεινή. Αν κρατήσεις αυτήν την ταπείνωση, θα μπορείς να αγαπάς το Θεό και να διακονείς με αγάπη τους ανθρώπους…
…Σήμερα, αγαπητό μου παιδί, έρχεσαι να διακονήσεις αυτόν τον Βασιλέα, που δεν σου ζητεί να θυσιαστείς γι’ αυτόν, γιατί θυσιάστηκε πρώτος εκείνος για σένα, και συ προσέρχεσαι από φιλότιμο στη δική του αγάπη.
Θυμήσου την ημέρα. Θυμήσου τα γεγονότα. Θυμήσου αυτά που συμβολίζουν τα γεγονότα. Και θα βλέπεις ότι αυτά τα σύμβολα γονιμοποιούνται μέσα στη ζωή μας και θα αποδεικνύονται. Και τότε, αυτό που σε οδηγεί σήμερα, το να στέκεσαι σ’ αυτή τη θέση, να το θυμάσαι πάντα. Να το κρατήσεις πάντα και να το αυξήσεις».
Το μαρτύριο του αίματος ο Θεός το δίνει σ’ εκείνους που Εκείνος κρίνει. Όμως κι αυτός που υπέστη το μαρτύριο του Αίματος, είχε ήδη υποστεί το μαρτύριο της συνειδήσεώς του.
Έτσι, λοιπόν, απλά ένας νέος άνθρωπος σε κάποια γωνιά της γης, σήμερα προσφέρεται για να χειροτονηθεί διάκονος της Εκκλησίας του Χριστού. Αυτό μπορεί να είναι ένα γεγονός, που φαίνεται μικρό. Φαίνεται να αφορά σε λίγους. Φαίνεται να αφορά ίσως στην οικογένειά του, σ’ εμάς που είμαστε εδώ. Όμως η Ιεροσύνη του Χριστού είναι πάντα το μέγα, το ένα και το μοναδικό.
Ο Θεός, παιδί μου, σήμερα θα σε ντύσει, ο Ίδιος, με τη χάρη της δικής του Ιερωσύνης! Μ’ άλλα λόγια θα ντυθείς το Χριστό! Και από δω και πέρα, Εκείνος θα ενεργεί μέσα απ’ το λόγο το δικό σου, μέσα απ’ τα χέρια τα δικά σου.
Εσένα τον απλό και ταπεινό άνθρωπο, αύριο ο Θεός θα σ’ αξιώσει να διατάζεις τον ίδιο το Θεό, ως Ιερέας, και να του λές «κάμε αυτό το ψωμί, Σώμα του Χριστού Σου. Κάμε αυτό το κρασί, Αίμα του Χριστού Σου. Μετάβαλέ τα με το Πνεύμα Σου το Άγιο. Και ο Θεός θα σε υπακούει. Ο Θεός θα σκύβει το κεφάλι σε σένα. Και ο λαός θα λέει αμήν, που σημαίνει ότι έγινε, ότι ο Θεός σε άκουσε.
Μ’ αυτή τη χάρη και μ’ αυτή τη δόξα ο Θεός, παιδί μου, σε ντύνει σήμερα. Και αυτό είναι ένα χάρισμα, για το οποίο κανείς μας δεν έχει τα προσόντα. Γιατί για το χάρισμα δεν χρειάζονται προσόντα. Για το χάρισμα χρειάζεται μόνο ταπείνωση, για να μπορείς να αναγνωρίζεις το χάρισμα. Μετάνοια, για να μπορείς να είσαι άξιος του χαρίσματος, που σου χάρισε ο Θεός και διακονία ταπεινή. Αν κρατήσεις αυτήν την ταπείνωση, θα μπορείς να αγαπάς το Θεό και να διακονείς με αγάπη τους ανθρώπους…
…Σήμερα, αγαπητό μου παιδί, έρχεσαι να διακονήσεις αυτόν τον Βασιλέα, που δεν σου ζητεί να θυσιαστείς γι’ αυτόν, γιατί θυσιάστηκε πρώτος εκείνος για σένα, και συ προσέρχεσαι από φιλότιμο στη δική του αγάπη.
Θυμήσου την ημέρα. Θυμήσου τα γεγονότα. Θυμήσου αυτά που συμβολίζουν τα γεγονότα. Και θα βλέπεις ότι αυτά τα σύμβολα γονιμοποιούνται μέσα στη ζωή μας και θα αποδεικνύονται. Και τότε, αυτό που σε οδηγεί σήμερα, το να στέκεσαι σ’ αυτή τη θέση, να το θυμάσαι πάντα. Να το κρατήσεις πάντα και να το αυξήσεις».
Μετά την απόλυση της Θείας Λειτουργίας, ο Διάκονος Αθανάσιος με φανερή συγκίνηση, συμπαραστατούμενος απ’ την οικογένειά του, τους συγγενείς του και τους φίλους του, μοίρασε το αντίδωρο και όλοι οι Ενορίτες και οι επισκέπτες Χριστιανοί, του ευχήθηκαν να έχει μια ευλογημένη και καρποφόρα διακονία.
Στη συνέχεια ακολούθησε δεξίωση, προς τιμήν του Διακόνου, στην αίθουσα του Ενοριακού Κέντρου, η οποία ήταν προσφορά των αδελφών του Διακόνου Αθανασίου.
Ευχόμεθα η διακονία του διακόνου Αθανασίου να είναι ευλογημένη από τον Θεό και να αποβεί άξιος της εκλογής, για την οποία εκλήθη, καθώς και να ευαρεστήσει στο Θεό και στους ανθρώπους. Άξιος!
