Στην πόλη όπου βρίσκεται ο τάφος του Αγίου Γεωργίου στη Λύδδα εορτάσθηκε λαμπρώς η ανακομιδή των Λειψάνων του Αγίου, χοροστατούντος του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεοφίλου.
Το ανακοινωθέν του Πατριαρχείου αναφέρει:
Την Δευτέραν, 3ην / 16ην Νοεμβρίου 2015, εωρτάσθη υπό του Πατριαρχείου εις Λύδδαν η μνήμη της μετακομιδής του λειψάνου του Αγίου Γεωργίου του Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου και των εγκαινίων του Ιερού Ναού αυτού εις την πόλιν ταύτην τον 4ον μ.Χ. αιώνα.
Το λείψανον του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου είχε μετακομισθή εκ της Ρώμης, πόλεως του μαρτυρίου αυτού, εις την Λύδδαν, πόλιν της καταγωγής της μητρός αυτού και ενεταφιάσθη εις τάφον, τιμώμενον υπό των κατοίκων της Λύδδης, επί του οποίου εκτίσθη μεγαλοπρεπής Ναός υπό της αγίας Ελένης, τα εγκαίνια του οποίου ετελέσθησαν την 3ην Νοεμβρίου, καθιερωθείσαν ως ημέραν μνήμης της μετακομιδής του λειψάνου του Αγίου, της μνήμης του μαρτυρίου αυτού τελουμένης την 23ην Απριλίου εκάστου έτους.
Ο ιερός Ναός ούτος υπέστη τας ζημίας και τας φθοράς των διακυμάνσεων της ιστορίας της Παλαιστίνης, διετηρήθη παρά ταύτα ως εν των Προσκυνημάτων του Πατριαρχείου, ένθα και ως ο Ναός της εν Λύδδη Ελληνορθοδόξου Αραβοφώνου Κοινότητος αυτού, αριθμούσης περί τα 1.300 μέλη.
Εις τον ιερόν Ναόν τούτον, τον διατηρούντα εις την κρύπτην αυτού το κενοτάφιον του Αγίου, προεξήρξεν της θ. Λειτουργίας η Α.Θ.Μ. ο Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αυτώ των Σεβασμιωτάτων Αρχιεπισκόπων Ιόππης κ. Δαμασκηνού, Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρώην Ζάμπιας κ. Ιωακείμ και του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ησαίου, παρεπιδημούντος εκ της Εκκλησίας των Χωρών Τσεχίας και Σλοβακίας, Αγιοταφιτών Ιερομονάχων των πλησιοχώρων κωμών, του ηγουμένου του Ρένε Αρχιμανδρίτου π. Σωφρονίου, του ηγουμένου του Φχες εν Ιορδανία Αρχιμανδρίτου π. Ιερωνύμου, του Προισταμένου της Ρωσικής Πνευματικής Αποστολής Αρχιμανδρίτου π. Λεοντίου, του ηγουμένου της Ρέμλης Αρχιμανδρίτου π. Νήφωνος, του Αρχιδιακόνου π. Ευλογίου και του διακόνου π. Συνεσίου, ψάλλοντος του Πρωτοψάλτου του Πανιέρου Ναού της Αναστάσεως Αρχιμανδρίτου π. Αριστοβούλου μετά των ιεροψαλτών της Κοινότητος ελληνιστί και αραβιστί, παρουσία του εκπροσώπου της Πρεσβείας της Ελλάδος εις το Ισραήλ κ. Αλεξάνδρου Γεννηματά, της Πρέσβεως της Κυπριακής Δημοκρατίας εις Ισραήλ, του Πρέσβεως της Γεωργίας εν συμμετοχή πλήθους λαού, εντοπίων Ελληνορθοδόξων Αραβοφώνων της Κοινότητος Λύδδης και άλλων Κοινοτήτων των πλησιοχώρων κωμών Ιόππης και Ρέμλης, αλλά και αυτών εκ της περιοχής Γαλιλαίας και των κατεχομένων περιοχών, παρακολουθούντων την θ. Λειτουργίαν εν κατανυκτική προσευχή, διασπωμένη ενίοτε, λόγω του συνωστισμού.
Εις το Κοινωνικόν της θ. Λειτουργίας ο Μακαριώτατας εκήρυξε τον θείον λόγον εις το ευλαβές εκκλησίασμα ως έπεται ελληνιστί:
«Τον νοερόν αδάμαντα της καρτερίας αδελφοί, πνευματικώς ευφημήσωμεν, Γεώργιον τον αοίδιμον μάρτυρα, ον υπέρ Χριστού πυρούμενον εχάλκευσαν κίνδυνοι και εστόμωσαν βάσανοι και ποικίλαι κολάσεις ανήλωσαν, σώμα το φύσει φθειρόμενον ενίκα γαρ ο πόθος την φύσιν, διά θανάτου πείθων τον εραστήν διαβήναι προς τον ποθούμενον, Χριστόν τον Θεόν, και Σωτήρα των ψυχών ημών», αναφωνεί ο μελωδός της Εκκλησίας.
Αγαπητοί εν Χριστώ Αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί και προσκυνηταί.
Αύτη η ημέρα ην εποίησεν ο Κύριος αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή. Καί τούτο διότι σήμερον εορτάζομεν τα εγκαίνια του αρχαιοπρεπούς και μεγαλοπρεπούς τούτου Ναού, δηλονότι την κατάθεσιν του αφθάρτου σώματος του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του τροπαιοφόρου εν αυτή ταύτη τη γενετείρα πόλει αυτού Λύδδη.
Ο Άγιος Γεώργιος ανεδείχθη μέγας της αληθείας και της αγάπης του Χριστού μάρτυς, διά τούτο η μνήμη του τιμάται εις άπασαν την Οικουμένην. Τούτο δε οφείλεται εις το γεγονός ότι ο Γεώργιος αντέστη σθεναρώς και μετά παρρησίας κατά της λατρείας των δαιμόνων, τουτέστι της ειδωλολατρείας,ενώπιον του Ρωμαίου Αυτοκράτορος Διοκλητιανού (3ου μ.Χ. αι.), σκληρού και αιμοβόρου διώκτου των Χριστιανών. Περιττόν να είπωμεν, ότι η βασιλεία του Διοκλητιανού εχαρακτηρίσθη ως «η εποχή των μαρτύρων του Χριστού».
Ο θαυμαστός Γεώργιος, φωτισθείς υπό του αγίου Πνεύματος, εις ουδέν τι πλέον απέβλεπεν, ει μη μόνον εις τον θάνατον του Χριστού, ως λέγει και ο μελωδός αυτού, : «ενίκα γαρ ο πόθος την φύσιν, διά θανάτου πείθων τον εραστήν, διαβήναι προς τον ποθούμενον Χριστόν τον Θεόν και Σωτήρα των ψυχών ημών». Με άλλα λόγια, ο μιμητής και κοινωνός γενόμενος του πάθους του Χριστού Γεώργιος, επέτυχε εις εαυτόν τον λόγον του Κυρίου: «ο μένων εν εμοί, καγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν, ότι χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν», (Ιωάν. 15,5).
Πράγματι, αδελφοί μου, ο πιστός φίλος του Χριστού Γεώργιος ηδύνατο να λέγη μετά του θείου Παύλου: «Χριστώ συνεσταύρωμαι, ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός· ο δε νυν ζω εν σαρκί, εν πίστει ζω τη του Υιού του Θεού, του αγαπήσαντός με και παραδόντος εαυτόν υπέρ εμού», (Γαλ. 2,20).Διά του βαπτίσματος έχω σταυρωθή και αποθάνει μαζί με τον Χριστόν και αφ’ ου είμαι πεθαμένος, δεν έχει πλέον καμμίαν σημασίαν δι’ εμέ ο κόσμος. Ναί, έγινα κοινωνός του σταυρικού θανάτου του Χριστού και είμαι πεθαμένος, δεν ζω δε πλέον εγώ, ο παλαιός δηλαδή άνθρωπος, αλλά ζη μέσα μου ο Χριστός. Ζω εμπνεόμενος και κυριαρχούμενος από την πίστιν εις τον Υιόν του Θεού, ο Οποίος με ηγάπησε και παρέδωκε τον Εαυτόν Του διά την σωτηρίαν μου.
Ο μέγας του Κυρίου θεράπων Γεώργιος απέδειξε διά λόγου τε και έργου ότι «εν αυτώ», δηλονότι εν τη καρδία αυτού, «έζη ο Χριστός», (Γαλ. 2,20). Διά τούτο εις τον αθλοφόρον Γεώργιον αρμόζουν πλήρως, οι διά στόματος του μεγαλοφώνου Ησαίου λόγοι του Σωτήρος ημών Χριστού, «Πνεύμα Κυρίου επ᾿ εμέ, ου είνεκεν έχρισέ με, ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με, ιάσασθαι τους συντετριμμένους την καρδίαν,κηρύξαι αιχμαλώτοις άφεσιν και τυφλοίς ανάβλεψιν, αποστείλαι τεθραυσμένους εν αφέσει», (Λουκ. 4,18). Τούτο ακριβώς επιμαρτυρείται και υπό του μελωδού της Εκκλησίας λέγοντος: « Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής, και των πτωχών υπερασπιστής, ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών».
Τυγχάνει γεγονός αναντίρρητον ότι ο αξίως πολιτευθείς του ονόματος του Χριστού Γεώργιος, αναγνωρίζεται υπό πάντων των ανθρώπων ως ο θερμός αντιλήπτωρ και ευεργέτης της Οικουμένης. Τούτο δε, αγαπητοί μου, οφείλεται εις το ότι ο Θεός του Γεωργίου είναι ο Θεός της σεσαρκωμένης αγάπης, ως τούτο μαρτυρείται και υπό του Αγίου Ιωάννου του Ευαγγελιστού: «Ο Θεός αγάπη εστί και ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ», (Α΄ Ιωάν. 4, 16). «Ο μη αγαπών ουκ έγνω τον Θεόν, ότι ο Θεός αγάπη εστίν», (Α’ Ιωάν. 4,8). Κατά δε τον Άγιον Ιωάννην της Κλίμακος, η αγάπη κυρίως είναι η απόρριψις κάθε εχθρικής και αντιθέτου σκέψεως, εφ’ όσον «η αγάπη ου λογίζεται το κακόν», (Α’ Κορ. 13,5). «Αγάπη εστί κυρίως, απόθεσις παντοίας εναντίας εννοίας, είπερ η αγάπη ου λογίζεται το κακόν».
Αυτήν ακριβώς την ακατανίκητον δύναμιν της θείας αγάπης ευαγγελίζεται ημίν σήμερον η εν τη δοκιμαζομένη γη των κηρύκων της ειρήνης και δικαιοσύνης επιτελουμένη μνήμη του αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, ως αναφωνεί και ο μελωδός αυτού: «Ω του θερμού σου προς Θεόν έρωτος παμμάκαρ! πως όλβον, ως χούν λελόγισαι βοών, του Δεσπότου των όλων αντάξιον, της αγάπης ου κέκρικα, κόσμον όλον εξισούσθαι, καν χρυσός πέλη».
Η εις τον Θεόν Πατέρα αγάπη του Γεωργίου, μετεβάλλετο εις φως καταυγάζον την διάνοιαν αυτού, διά της ενεργείας της αδιαλείπτου και καθαράς αυτού προσευχής, ως παρατηρεί ο μελωδός λέγων: «έτι γαρ σου προσευχομένου Γεώργιε, παρέστη ο Θεός, βοών σοι, επιτάρροθος (επαρωγός) ήκω σοι, πτόησιν, πάσαν απορρίψας ανδρίζου εις αιώνας».
Ναί, αγαπητοί μου αδελφοί, ο Θεός του Γεωργίου και Θεός ημών μας καλεί διά των πρεσβειών της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, να απορρίψωμεν πάσαν πτόησιν εν όψει των συνεχιζομένων συγχρόνων ημίν διωγμών και να επιρρίψωμεν την μέριμναν ημών εις Αυτόν, καθώς παραγγέλλει ημίν και ο Απόστολος Πέτρος: “ πάσαν την μέριμναν υμών επιρρίψαντες επ’ αυτόν, ότι αυτώ μέλει περί υμών, νήψατε, γρηγορήσατε· ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη”. (Α΄ Πετρ. 5, 7-8). Αμήν. Έτη πολλά.
Μετά την θείαν Κοινωνίαν, την διανομήν του Αντιδώρου και την Απόλυσιν, ηκολούθησε δεξίωσις εις το ηγουμενείον και εν συνεχεία παρετέθη τράπεζα υπό του καθηγουμένου της Λύδδης Αρχιμανδρίτου π. Νικοδήμου και υπό της Κοινότητοςεις την Λέσχην της Κοινότητος.
Εις την τράπεζαν ταύτην παρεκάθισαν ως προσκεκλημένοι οι εκπρόσωποι των Πρεσβειών Ελλάδος, Κύπρου και Γεωργίας και προσεφώνησεν ο Πρόεδρος της Κοινότητος κ. Μνάγιερ.
agioritikovima.gr
