Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος μπήκε στη Διπλωματική Ακαδημία Υπουργείου Εξωτερικών το 1980 και από το 1981 μέχρι το 1983 υπηρέτησε στην Κεντρική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών (Αθήνα). Από το 1983 έως το 1988 ανέλαβε καθήκοντα Προξένου της Ελλάδος στη Λιέγη (Βέλγιο).
Το 1989 ανακλήθηκε στην Ελλάδα και ανέλαβε Ειδικός Διπλωματικός Σύμβουλος του Προέδρου της «Νέας Δημοκρατίας», Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Το 1991 ορίστηκε εκπρόσωπος στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΔΑΣΕ / Βιέννη). Το 1992 ανέλαβε επίσημος εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών (Αθήνα), μέχρι το τέλος του ιδίου χρόνου, οπότε και τοποθετήθηκε ως Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στη Γενεύη (Ελβετία).
Τον επόμενο χρόνο του ανατέθηκε η διεύθυνση του Διπλωματικού Γραφείου του Πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, και την ίδια χρονιά το μήνα Αύγουστο, παραιτήθηκε από τη Διπλωματική Υπηρεσία προκειμένου να συμμετάσχει ως υποψήφιος βουλευτής στις Εθνικές Εκλογές του Οκτωβρίου του 1993.
Πολιτική σταδιοδρομία
Κατεβηκε υποψήφιος με το Κόμμα της «Νέας Δημοκρατίας» και εκλέχτηκε στην τρίτη θέση της Α’ περιφέρειας Αθηνών. Την ίδια περίοδο εκλέχτηκε στην Κεντρική Επιτροπή της «Νέας Δημοκρατίας».
Διετέλεσε Γραμματέας της Ν.Δ. στην Ευρωπαϊκή Δημοκρατική Ένωση (EDU) και κατά την περίοδο 1993 – 1994 εξελέγη Πρόεδρος της ΟΚΕ Εξωτερικών της Νέας Δημοκρατίας
Το 1994 πήρε το χρίσμα του υποψηφίου της Νέας Δημοκρατίας για το Δήμο της Αθήνας όπου και εκλέχτηκε με αντίπαλό του το Θεόδωρο Πάγκαλο και ήταν ο νεότερος σε ηλικία δήμαρχος της πόλεως των Αθηνών.
Από το 1997 που ανετέθη η οργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων στην πόλη των Αθηνών μέχρι το τέλος του 2002, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος συνεργάστηκε με την Οργανωτική Επιτροπή και προσωπικά με την Γιάννα Αγγελοπούλου, για την προετοιμασία της πόλης. Επανεκλέχτηκε δήμαρχος τον Οκτώβριο του 1998 από τον πρώτο γύρο, συγκεντρώνοντας το μεγαλύτερο ποσοστό που έχει σημειωθεί σε δημοτικές εκλογές στην Αθήνα[1]. Κατά την τετραετία 1995 – 1999 ήταν Πρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας (ΚΕΔΚΕ). Το 1995 ίδρυσε και ανακηρύχθηκε πρώτος Πρόεδρος της «Μόνιμης Διάσκεψης των Δημάρχων των Πρωτευουσών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης».
Από το 1996 έως το 2000 άσκησε καθήκοντα Αντιπροέδρου της Εκτελεστικής Επιτροπής της Διεθνούς Ένωσης Τοπικών Αρχών (IULA). Από το 1997 έως το 2002 ήταν μέλος της Επιτροπής των Περιφερειών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και Αντιπρόεδρος του Εκτελεστικού Γραφείου (1997-2000).
Τον Μάρτιο του 2001 ίδρυσε το «Κίνημα Ελεύθερων Πολιτών» (ΚΕΠ), μία πολιτική κίνηση με ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά συγγενή με τη Νέα Δημοκρατία. Τον Ιούνιο του 2002 ανακοίνωσε τη διακοπή του ΚΕΠ καθώς και την απόφασή του να μην διεκδικήσει ξανά το αξίωμα του δημάρχου το 2002 και να επανέλθει στην κεντρική πολιτική σκηνή επιστρέφοντας στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Παράλληλα προώθησε τις διεθνείς συνεργασίες της πόλεως των Αθηνών και ανακηρύχθηκε πρόεδρος της «Διάσκεψης Κορυφής των Δημάρχων του Κόσμου». Στη Σύνοδο των Αθηνών, το Σεπτέμβριο του 2002, η Διάσκεψη επικύρωσε μία πρωτοβουλία του Δημήτρη Αβραμόπουλου, το πρόγραμμα «Διπλωματία των Πόλεων», η οποία υιοθετήθηκε από το Γενικό Γραμματέα του Ο.Η.Ε. Το 2001 ίδρυσε το «Διεθνές Βραβείο των Αθηνών για τη Δημοκρατία», υπό την αιγίδα της UNESCO (Παρίσι) και το 2002 την «Παγκόσμια Ένωση Ολυμπιακών Πόλεων», υπό την αιγίδα της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (Λωζάνη).
Την ίδια περίοδο ίδρυσε το «Παγκόσμιο Ινστιτούτο για τη Διπλωματία των Πόλεων». Το 2004 και μετά από ένα χρονικό διάστημα ενός έτους, κατά τη διάρκεια του οποίου αποδέχτηκε προσκλήσεις και δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής στο Χάρβαρντ αλλά και σε άλλα μεγάλα πανεπιστήμια, ήταν υποψήφιος στις εκλογές με τη Νέα Δημοκρατία και εκλέχτηκε πρώτος Βουλευτής της Α΄ Περιφέρειας Αθηνών. Το 2004 ορκίστηκε υπουργός της νέας κυβέρνησης με χαρτοφυλάκιο την Τουριστική Ανάπτυξη. Μετά τον κυβερνητικό ανασχηματισμό του 2006, ανέλαβε καθήκοντα Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Στην κυβέρνηση που σχηματίστηκε μετά τις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου 2007, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος κατέλαβε τη θέση του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, θέση που κατείχε μέχρι τις 7 Οκτωβρίου 2009.
Από τον Ιανουάριο του 2003 ο Δημήτρης Αβραμόπουλος διετέλεσε:
Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής για τη Διπλωματία των Πόλεων, που ιδρύθηκε από το Glocal Forum (Ρώμη) και το Ινστιτούτο της Παγκόσμιας Τράπεζας (Ουάσιγκτον).
Πρόεδρος του «Παγκόσμιου Ινστιτούτου για τη Διπλωματία των Πόλεων», Ανεξάρτητου Μη Κυβερνητικού Διεθνούς Οργανισμού, που έχει την έδρα του στη Ρώμη και την Εκτελεστική Γραμματεία του στην Αθήνα.
Εκτελεστικός Πρόεδρος της «Παγκόσμιας ΄Ενωσης Ολυμπιακών Πόλεων», Μη Κυβερνητικού Διεθνούς Οργανισμού, αναγνωρισμένου από τη ΔΟΕ (Λωζάνη).
Επίτιμος Πρόεδρος του Διεθνούς Βραβείου των Αθηνών για τη Δημοκρατία, υπό την αιγίδα της ΟΥΝΕΣΚΟ (Παρίσι).
Ακαδημαϊκοί τίτλοι, Δραστηριότητες
1978: Πτυχίο Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικών Επιστημών. της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών,
1979-1980: Μεταπτυχιακή Εξειδίκευση στους Διεθνείς Οργανισμούς (Πανεπιστήμιο Βοστώνης / Βρυξέλλες).
1986: Masters στα Ευρωπαϊκά Θέματα (Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών Σπουδών, Université Libre des Bruxelles / Βρυξέλλες).
1995: Επίτιμος Διδάκτορας του Πανεπιστημίου ADELPHI (Νέα Υόρκη).
1997: Επίτιμος Διδάκτορας του Κολεγίου DEREE (Αθήνα).
2000: Επίτιμος Διδάκτορας του Πανεπιστημίου DREXEL (Φιλαδέλφεια).
2000: Επίτιμος Διδάκτορας του Πανεπιστημίου KINGSTON.
2002: Επίτιμος Καθηγητής της Κρατικής Ακαδημίας Τεχνολογικών Επιστημών της Μόσχας.
2002: Ομότιμος Καθηγητής - Σύμβουλος του Πανεπιστημίου του Πεκίνου.
Visiting Fellow, στο Kennedy School of Government, Institute of Politics, του Πανεπιστημίου Harvard.
Τιμητικές Διακρίσεις
Έχει παρασημοφορηθεί και έχει λάβει ανώτατες τιμητικές διακρίσεις από πολλές χώρες: Αυστρία, Βουλγαρία, Κύπρο, Εσθονία, Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Καζακστάν, Λουξεμβούργο, Μάλτα, Πολωνία, Πορτογαλία, Ισπανία, Σουηδία, Βατικανό, Βενεζουέλα, Γιουγκοσλαβία, καθώς επίσης και από το Οικουμενικό Ορθόδοξο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, το Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων και το Πατριαρχείο της Αλεξάνδρειας. Το 2006 τιμήθηκε στη Ρώμη με την ανώτατη διάκριση των Διεθνών Βραβείων «Giuseppe Sciacca». Έχει επίσης τιμηθεί με τον τίτλο του Επίτιμου Δημότη, με επίδοση υψηλών διακρίσεων και μεταλλίων από πολλές ξένες πόλεις και δήμους: Αμμόχωστο, Βαρκελώνη, Ερεβάν, Πεκίνο, Βηρυτό, Βερολίνο, Βοστώνη, Βουκουρέστι, Καράκας, Σικάγο, Φλωρεντία, Γένοβα, Τζακάρτα, Αβάνα, Κωνσταντινούπολη, Κίεβο, Λουμπλιάνα, Λος Άντζελες, Μαϊάμι, Μόντρεαλ, Μόσχα, Νιου Τζέρσεϋ, Νέα Υόρκη, Λευκωσία, Παρίσι, Φιλαδέλφεια, Providence, Ρώμη, Σόφια, τις Πολιτείες του Ιλλινόις, Georgia, Rhode Islandτων Η.Π.Α., Σίδνεϋ, Τιφλίδα, Τίρανα, Τορόντο, Βαλέτα, Ουάσιγκτον, Xian. Έχει ανακηρυχθεί Επίτιμος Δημότης 38 Ελληνικών πόλεων.
