H έλευση ενός κρουαζιερόπλοιου με μυθικές διαστάσεις φαίνεται σαν ψέμα εν μέσω οικονομικής κρίσης. Και δεν είναι και το μόνο που φαίνεται σαν ψέμα. Είναι η όλη αίσθηση που αποπνέει το μεγαλύτερο κρουαζιερόπλοιο του κόσμου.Πρόκειται για ένα πλοίο που επιχειρήθηκε να γίνει μύθος πριν καν ταξιδέψει. Φέρει έναν βαρύ τίτλο –αυτόν του μεγαλύτερου κρουαζιεροπλοίου στον κόσμο. 360 μέτρα μήκος, 47 πλάτος, 65 μέτρα ύψος από την επιφάνεια της θάλασσας, 220.000 κόροι, 2.700 καμπίνες για 6.300 επιβάτες.
Ως ναυπήγηση όντως ξεπερνάει τα μέχρι χθες υφιστάμενα «όρια της φαντασίας». Με έναν μοναδικό τρόπο μετουσιώνει τον αρχικό σκοπό της πλοιοκτήτριας εταιρείας, να χτίσει δηλαδή «το απίστευτο» –δικό της ο χαρακτηρισμός.Εν προκειμένω, όμως, το «απίστευτο» μπορεί κανείς να το ερμηνεύσει όπως θέλει. Για την εταιρεία είναι η υπερχωρητικότητα και το αναμενόμενο κέρδος. Για τους ταξιδιωτικούς πράκτορες είναι το καλύτερο δυνατό προϊόν. Για τους (περισότερους;) επιβάτες ίσως είναι η απόλυτη εμπειρία του πώς είναι να κάνεις κρουαζιέρα μαζί με άλλους 6.299 συνεπιβάτες.
Όλα αυτά, όμως, έχουν και τον αντίποδά τους.Σε μια εποχή που όλος ο πλανήτης προσπαθεί να συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει και να ανταπεξέλθει απέναντι σε μια σκληρή οικονομική κατάσταση, η έλευση ενός τεραστίου μεγέθους πλοίου δεν συγκινεί όσους αναμενόταν ή τουλάχιστον όσους είχε συγκινήσει πριν μερικά χρόνια η έλευση του QUEEN MARY 2. Κυρίως δε η αμερικανική κοινωνία, που θα αποτελέσει ουσιαστικά το πρώτο κοινό του OASIS OF THE SEAS, πλήττεται από ακραία οικονομικά φαινόμενα ως απόρροια της κρίσης.
Πολυτέλεια και τριφηλές διακοπές δεν αποτελούν πλέον το ζητούμενο ενός πληθυσμού που απεγνωσμένα αναζητά κάτι σταθερό για τη ζωή του. Μάλλον περιλαμβάνεται μέσα στα περιττά έξοδα που όλοι σκέφτονται να περικόψουν. Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε το πόσο τραγικό φαίνεται, τη στιγμή που άνθρωποι δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα, να ακούν για παραδείσους και πολιτείες στο μέσον της θαλάσσης.
