ΟΜένιος είναι φίλος από παλιά και συνάδελφος μηχανικός. Οι δουλειές του μετά το 2010 είναι ελάχιστες, όπως των περισσότερων του σιναφιού μας, και φυτοζωεί. «Ευτυχώς που ζούσα συντηρητικά, δεν έκανα ανοίγματα πάνω από τις δυνάμεις μου, δεν δανείστηκα από το μέλλον κι έτσι κατάφερα να τα βγάλω πέρα ως το 2015 τσοντάροντας από τα έτοιμα» μου είπε όταν συναντηθήκαμε κάπου τα Χριστούγεννα. «Έψαχνα αγωνιωδώς για μια δουλειά στο εξωτερικό και τελικά τη βρήκα. Σε μερικές εβδομάδες θα φύγω για το Κατάρ. Προσλήφθηκα από την… (μεγάλη κατασκευαστική επιχείρηση) ως εργοδηγός σε ένα έργο (κατασκευή ποδοσφαιρικού γηπέδου) που έχει αναλάβει να υλοποιήσει εκεί για το Μουντιάλ του 2022. Πολύ καλό το πακέτο. 15.000 δολάρια το μήνα.
Η διαμονή σε σπίτι πληρωμένο. Και τέσσερα αεροπορικά εισιτήρια δωρεάν το χρόνο Ντόχα-Αθήνα. Εκείνο που δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη είναι αν θα πάω για ένα χρόνο ή θα μείνω περισσότερο. Η γυναίκα γκρινιάζει, τα παιδιά με χρειάζονται. Θα δούμε» συμπλήρωσε. Χάρηκα πολύ. Επιτέλους ένας συνάδελφος εργατικός και άξιος, με εμπειρίες και κατασκευαστική τεχνογνωσία, βρήκε ξανά το δρόμο του.
Την περασμένη εβδομάδα ο Μένιος με πήρε τηλέφωνο να συναντηθούμε. Να τα πούμε. «Καλά, ακόμη εδώ είσαι ή πρόκειται για την πρώτη σου επίσκεψη στο πάτριον έδαφος;» τον ρώτησα. «Θα τα πούμε από κοντά» απάντησε κι ακουγόταν απογοητευμένος και προβληματισμένος.
Συναντηθήκαμε. Ήταν σε πολύ χειρότερη κατάσταση από εκείνη που υπέθεσα ακούγοντας τον. Κι αμέσως άρχισε να μιλά. Να διηγείται. Χείμαρρος ο λόγος του. «Δεν πήγα τελικά στο Κατάρ.
Με δική μου απόφαση. Άκου φίλε μου να δείς τι έπαθα. Λίγο πριν την αναχώρηση, η εταιρεία με ενημέρωσε ότι η πρόσληψη μου δεν θα γίνει ως μισθωτού, με συμπερίληψη μου στις μισθολογικές καταστάσεις των εργαζομένων, αλλά ως ελεύθερου επαγγελματία με έκδοση παραστατικού εδώ στην Ελλάδα. Ως «μπλοκάκια».
Θα έπρεπε να εκδίδω κάθε μήνα τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών για το σύνολο της αμοιβής μου πλέον 24% ΦΠΑ. Τότε θυμήθηκα ότι με τον καινούργιο χρόνο αντί για τα σκάρτα πέντε χιλιάρικα που έδινα στο ΕΤΑΑ-ΤΣΜΕΔΕ για ετήσιες ασφαλιστικές εισφορές, με το νόμο κατρούγκαλου οι εισφορές στον ΕΦΚΑ συνδέθηκαν με το ύψος των απολαβών. Θα με τσακίσουν σκέφτηκα. Και απευθύνθηκα στο λογιστή μου για περισσότερες πληροφορίες».
«Η απάντηση που πήρα με τσάκισε Γιώργο μου. Ο άνθρωπος έβαλε στο πρόγραμμα τα νούμερα και μου εκτύπωσε ένα υποτιθέμενο εκκαθαριστικό. Σοκαρίστηκα. Θα έπρεπε να πληρώσω στο κράτος για φόρους και ασφαλιστικές εισφορές περισσότερα χρήματα από εκείνα που θα εισέπραττα για την χρήση του 2017!!!
Το καταλαβαίνεις; Είναι ποτέ δυνατόν; Να δουλεύω για ένα χρόνο 12-13 ώρες τη μέρα, σε θερμοκρασίες 45-50 βαθμών, σε ένα περιβάλλον πνιγηρό από την υγρασία, ανάμεσα σε αμμόλοφους, στη μέση του πουθενά και να μην μου μείνει τίποτε από το κόπο μου, αλλά να θέλουν και παραπάνω από όσα θα βγάλω; Αυτό είναι ανήκουστο. Πρωτοφανές.
Καλά έλεγες τόσο καιρό ότι η Ελλάδα είναι η τελευταία σοβιετία στην Ευρώπη. Ετούτοι ξεπέρασαν τον εαυτό τους. Δεν μας επιτρέπουν πλέον ούτε να ζήσουμε. Τα θέλουν όλα για να θρέψουν το κράτος τους».
«Μένιο είσαι σίγουρος ότι δεν υπερβάλλεις; Εντάξει, γνωρίζω ότι το 2016 θεσπίστηκαν μεγάλες φορολογικές επιβαρύνσεις. Σιγά μην περιόριζαν τις δαπάνες οι κρατιστές που μας κυβερνούν.
Μόνο φόρους ξέρουν να βάζουν. Αυξήθηκαν οι συντελεστές, ιδιαίτερα εκείνοι της δήθεν έκτακτης εισφοράς, που έχει γίνει πιο μόνιμη κι από το σπατόσημο της Φρειδερίκης. Και βέβαια αυξάνονται δραματικά οι ασφαλιστικές εισφορές. Αλλά τέθηκε ανώτατο πλαφόν επι του οποίου εφαρμόζονται.
Νομίζω είναι το δεκαπλάσιο του κατώτατου μισθού (586): 5860*12=70.320. Δεν είναι όμως δυνατόν να πληρώσεις παραπάνω από όσα θα πάρεις. Προφανώς υπερβάλλεις. Λογικά, από όσα έχω μελετήσει για τα νέα μέτρα, θα πρέπει οι επιβαρύνσεις σου να φθάσουν κάπου στο 70% του εισοδήματος σου. Που είναι βέβαια εξωφρενικό ποσοστό».
«Όχι Γιώργο μου, όχι. Δεν υπερβάλλω. Κυριολεκτώ. Να, εδώ έχω και το εικονικό εκκαθαριστικό που μου εκτύπωσε ο λογιστής. Ορίστε: 180.000 δολάρια με την σημερινή ισοτιμία €/$=1,12 αναλογούν σε περίπου 160.000 ευρώ. Με βάση την κλίμακα φορολογίας εισοδήματος προκύπτει φόρος 65.000 ακριβώς. Βλέπεις από τις 40.000 και πάνω υπάγεσαι στο συντελεστή 45%.
Με βάση τους νέους συντελεστές της εισφοράς αλληλεγγύης, στις 160.000 εισόδημα αντιστοιχεί εισφορά ύψους 11.751 ευρώ. Οι δε ασφαλιστικές εισφορές είναι 70.320*38,10%=26.792. Αυτά τα τρία μας αθροίζουν 103.543. Πρόσθεσε και τα 650 του τέλους επιτηδεύματος και έχεις 104.143 ευρώ.
Επειδή όμως εγώ τα τελευταία χρόνια έχω ελάχιστα εισοδήματα, πέρυσι ας πούμε δήλωσα 8.500, θα υποχρεωθώ να καταβάλλω και 100% προκαταβολή για το 2018, όσο δηλαδή το ύψος του βασικού φόρου.
Άθροισε τα τώρα όλα μαζί. 169.143. Αυτό είναι το ποσό που θα κληθώ να πληρώσω με την εκκαθάριση του εισοδήματος του 2017 το καλοκαίρι του 2018. 169.143.
Ακόμη κι αν δεν ξοδέψω τίποτε εκεί που θα ζώ, ακόμη κι αν δεν αγοράζω ούτε είδη διατροφής, ακόμη κι αν δεν στέλνω στην οικογένεια τίποτε, θα πρέπει να βρώ κι άλλα δέκα χιλιάρικα πέρα από τα λεφτά που θα πάρω. Τρελαίνομαι, το καταλαβαίνεις; Δεν το πιστεύω αυτό που μου συμβαίνει.
Μια δουλειά που όλοι θα ήσαν ευτυχείς αν την εύρισκαν, εγώ την αρνήθηκα. Γιατί η ελληνική σοβιετία μου ζητάει να πληρώσω περισσότερα από όσα θα βγάλω. Μου έρχεται να πέσω από το παράθυρο».
«Εντάξει, καταλαβαίνω, έχεις δίκιο. Αλλά η προκαταβολή δεν συνιστά μόνιμη επιβάρυνση. Είναι μια προσωρινή ταμειακή επιβάρυνση. Δίνεις του χρόνου 169.143 και με την εκκαθάριση του επόμενου χρόνου, είτε θα συμψηφίσεις την προκαταβολή, εφόσον συνεχίσεις στο Κατάρ κι έχεις εισόδημα, είτε θα σου επιστραφεί, εάν επιστρέψεις και δηλώσεις μηδενικό εισόδημα.
Συνεπώς με καθυστέρηση ενός χρόνου θα πάρεις πίσω 54.857 ευρώ από τις 160.000, πλέον τα 9.143 που θα πληρώσεις από τη τσέπη σου»
«Φίλε μου έχω την αίσθηση ότι είτε προσπαθείς να μου χρυσώσεις το χάπι, είτε με ειρωνεύεσαι. Πρώτον στο οικονομικό χάλι που βρίσκομαι πού να βρώ τα επι πλέον 9.143; Δεύτερον πως θα ζήσει η οικογένεια μου κι εγώ μέσα στο 2017; Με ψείρες; Τρίτον, ακόμη κι αν βρεθεί λύση στα δύο προηγούμενα, ξέρεις εσύ να επιστρέφει η εφορία τις προκαταβολές εγκαίρως;
Όταν έλθει εκείνη η ώρα, θα μου πούν ότι δεν υπάρχουν χρήματα στα ταμεία για επιστροφές και το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να συμψηφίσουν τυχόν άλλες οφειλές μου. Που δεν έχω. Άσε λοιπόν τις παρηγοριές. Δεν υπάρχει ζωή για μένα, δεν υπάρχει ζωή για τον ελεύθερο επαγγελματία και την ιδιωτική οικονομική δραστηριότητα στην ελληνική σοβιετία.
Μας έχουν ξεγράψει. Μια απορία θα ήθελα μόνο να διατυπώσω: πόσο μικρόνοες μπορεί να είναι εκείνοι που κυβερνούν; Πόσο κοντόφθαλμοι; Δεν αντιλαμβάνονται ότι με τόσο μεγάλες επιβαρύνσεις, δεν υπάρχει κανένα κίνητρο για εργασία; Ότι καταστρέφουν κάθε οικονομική δραστηριότητα; Ότι ωθούν στη μαύρη εργασία και στη μαύρη οικονομία τον κόσμο;
Πόσα θα χάσει το κράτος από εμένα που δεν πήρα τη δουλειά; 169.143 ευρώ. Πλέον 38.400 από τον ΦΠΑ που θα εισέπραττα και θα απέδιδα. Πάνω από διακόσια χιλιάρικα. Αν ήταν πιο λογικό, θα είχε χαμηλότερους συντελεστές. Αν μου έπαιρνε ένα ογδοντάρι για φόρους και εισφορές και 38 χιλιάρικα από ΦΠΑ, άσχημα θα του ερχόταν;
Κι εγώ θα κατάφερνα να ζήσω κι εκείνο θα μπορούσε να πληρώσει 8 υπαλλήλους ή 12 συνταξιούχους. Τώρα που τα έχασε όλα, τι κέρδισε; Αυτό θα ήθελα να μου απαντήσει κάποιος φωστήρας της κυβέρνησης».
Όταν ο Μένιος σηκώθηκε να φύγει, μετά βίας έσερνε το βήμα του. Φοβήθηκα. Η απελπισία είναι κακός σύμβουλος. Κι ετούτη η κυβέρνηση έχει δημιουργήσει πολλούς απελπισμένους. Και το κάνει με χαιρεκακία. Θέλει να δημιουργήσει στρατιές νεόπτωχων.
Για να ικανοποιήσει τον ταξικό φθόνο εκείνων που υποβλέπουν την κατσίκα του γείτονα. Για να ικανοποιήσει την αριστερή της ιδεολογία για ισότητα (στον πάτο). Για να δημιουργήσει στρατιές εξαρτημένων από τις αποφάσεις της. Νέους πελάτες δηλαδή.
Κατανοώ ότι ανάμεσα στις επιδιώξεις των μνημονιακών πολιτικών είναι και η βίαιη σύγκλιση του υψηλού ποσοστού των αυτοαπασχολουμένων στη χώρα μας (36%) προς τον μέσο ευρωπαϊκό όρο (16%). Αυτό όμως επιτυγχάνεται με την καταστροφή της επαγγελματικής ύλης σειράς επαγγελμάτων.
Δεν χρειάζεται και η φορολογική εξόντωση των κατεστραμμένων ελευθέρων επαγγελματιών που «παραδίνουν τα όπλα» και προσέρχονται ικέτες στη μισθωτή εργασία.
To κείμενο είναι Γιώργου Μπιλλίνη
phgh mononews.gr
