Επαναλαμβάνει και πάλι ότι «το ευρώ μπορεί επιβιώσει μετά την έξοδο κρατών, μετρίου μεγέθους, όπως η Ελλάδα ή η Πορτογαλία».
Αυτό που πρέπει να γίνει άμεσα, υποστηρίζει, «είναι να προχωρήσουμε σε μια μερική και προσωρινή αμοιβαιότητα των χρεών, μέσω, για παράδειγμα, της δημιουργίας ενός Ευρωπαϊκού Ταμείου Απόσβεσης, το οποίο θα ήταν σε θέση να εξυπηρετεί και να στηρίζει όλα τα κράτη και πρωτίστως όσα πλήττονται σοβαρά από την κρίση».
Ερωτηθείς για ποιό λόγο η Ευρώπη έφθασε σε αυτήν την κρίση, εξηγεί ότι «η Νομισματική Ένωση δημιουργήθηκε, χωρίς να ακολουθήσει ο οικονομικός συντονισμός. Το 1997 είχα προτείνει στους ηγέτες μας ένα σύμφωνο συντονισμού των οικονομικών πολιτικών. Είχα φροντίσει να μην το αποκαλέσουμε οικονομική διακυβέρνηση, για να μην θιγούν οι Γερμανοί φίλοι μας. Η έκκλησή μου, όμως, δεν έγινε αποδεκτή από την τότε γαλλική κυβέρνηση». «Εκεί ακριβώς εντοπίζεται ο σπασμένος κρίκος της αλυσίδας, στην έλλειψη συνεργασίας», τονίζει.
Ασκεί παράλληλα κριτική τόσο στη Γερμανία όσο και στη Γαλλία, σημειώνοντας πως «το ευρωπαϊκό όραμα της ενσωμάτωσης, που συμμερίζονταν οι Γερμανοί ηγέτες, όπως ο Αντενάουερ, o Σμιτ ή ο Κολ, απουσιάζει από την αντίληψη της Αγκελα Μέρκελ. Έτσι, φάνηκε να διστάζει, καθώς επηρεάζεται εξαιρετικά από την παραμικρή μεταστροφή της γερμανικής κοινής γνώμης».
Από την άλλη πλευρά η Γαλλία, σχολιάζει ο Ζακ Ντελόρ, «προσπαθεί να αποφύγει το ενδεχόμενο να δει το Βερολίνο να εγκαταλείπει το σκάφος».
«Η κακοφωνία των δηλώσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο», είναι επίσης στο στόχαστρο του πρώην προέδρου της Κομισιόν.
«Κοιτάξτε, το πρόσφατο σχέδιο στήριξης για την Ελλάδα», υπογραμμίζει. «Στις 21 Ιουλίου οι ηγέτες των «17» της ευρωζώνης κατέληξαν σε ένα αποτέλεσμα και στη συνέχεια, ανανέωσαν τη συνάντησή τους για το φθινόπωρο, χωρίς να διευκρινίσουν περαιτέρω τους όρους και τις προϋποθέσεις της εφαρμογής της απόφασης που έλαβαν. Στο μεταξύ, οι επενδυτές, προφανώς, αναρωτιούνται...».
Σε ό,τι αφορά την ιδέα του «ευρωπαϊκού εξαμήνου», για το συντονισμό των οικονομικών πολιτικών των κρατών και επιτήρησης των δημοσιονομικών τους ανισορροπιών, που θα ξεκινήσει το επόμενο έτος, ο Ζακ Ντελόρ εκτιμά ότι πρόκειται για μια «περίπλοκη ιδέα», η οποία δεν λαμβάνει υπόψη τις διαφορετικές εθνικές ιδιαιτερότητες.
«Κάθε κράτος έχει τα δικά του δυνατά και αδύναμα σημεία και δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε το γερμανικό μοντέλο σε όλα τα κράτη-μέλη. Δεν είναι ρεαλιστικό. Η λύση έγκειται στη συνεργασία», τονίζει. «Αυτό σημαίνει ότι οφείλουμε να θέσουμε την ΕΕ σε δύο βάσεις : στην οικονομική και τη νομισματική και κάτι τέτοιο είναι κυρίως ζήτημα πολιτικής βούλησης», καταλήγει.
Την ίδια στιγμή, αναφερόμενος στη χθεσινή συνάντηση Μέρκελ-Σαρκοζί στο Παρίσι, ο Τζορτζ Σόρος εκτιμά ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες κάνουν βήματα προόδου, για να κερδίσουν όμως τη μάχη των κερδοσκόπων θα πρέπει να προχωρήσουν ακόμα περισσότερο.
Κατά την άποψή του, το ευρώ ευρίσκεται σε κίνδυνο.
Η κατάσταση είναι πολύ κρίσιμη και οι αρχές μόλις άρχισαν να την αντιμετωπίζουν στα σοβαρά.
Μέχρι σήμερα, δεν έκαναν τίποτα άλλο, από το να ανταποκρίνονται στις πιέσεις των αγορών.
Τώρα όμως ξεκίνησαν να συζητούν μακροπρόθεσμες λύσεις.
Σήμερα δεν υπάρχει άλλη επιλογή από τη βελτίωση της διακυβέρνησης της ευρωζώνης.
Μια πιθανή κατάρρευση του ευρώ θα οδηγούσε σε μια ανεξέλεγκτη κρίση του τραπεζικού τομέα, υπογραμμίζει.
Ο κ. Σόρος τάσσεται υπέρ του ευρωομολόγου, για να επιτευχθεί η αμοιβαιότητα του χρέους των κρατών.
Στο πλαίσιο αυτό, εκτιμά ότι ο Νικολά Σαρκοζί είχε δίκιο όταν δήλωσε χθες, ότι το ευρωομόλογο οφείλει να συνιστά το τέλος της
διαδικασίας.
«Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος. Προκειμένου τα κράτη-μέλη να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους θα πρέπει να μπορούν να χρηματοδοτηθούν με λογικό κόστος και τα ευρωομόλογα είναι το καλύτερο μέσο για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο.
Ωστόσο, θα πρέπει να συζητηθούν οι λεπτομέρειες, από ποιόν και σε τι ποσότητα θα δημοπρατηθούν οι εν λόγω τίτλοι", τονίζει.
Σε άλλο ερώτημα κατά πόσο η Γαλλία θα μπορούσε και αυτή να αποτελέσει στόχο των κερδοσκόπων, εκτιμά ότι "αυτό ήδη ξεκίνησε".
«Εφόσον, η Ιταλία και η Ισπανία", εξηγεί, "δεν είναι πλέον σε θέση να στηρίξουν την Ελλάδα, το μερίδιο της Γαλλίας - το χρέος της οποίας αγγίζει ήδη το 85% του ΑΕΠ - προκειμένου να στηρίξει την Αθήνα, αυξάνεται.
Και πόσο μάλλον, σε περίπτωση που η Ιταλία και η Ισπανία ζητήσουν στήριξη.
Το φορτίο αυτό θα προστεθεί στα ήδη υπάρχοντα προβλήματα της Γαλλίας και για το λόγο αυτό, είναι αναγκαίο να εφαρμοστούν σημαντικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις».
Σχετικά με μια πιθανή έξοδο κρατών από την ευρωζώνη εκτιμά ότι «το ευρώ μπορεί επιβιώσει μετά την έξοδο κρατών, μετρίου μεγέθους, όπως η Ελλάδα ή η Πορτογαλία.
Η έξοδος της Ιταλίας ή της Ισπανίας θα οδηγούσε το ευρώ σε κατάρρευση, επισημαίνει ο Τζορτζ Σόρος.
Για το σκοπό αυτό», τονίζει, «θα πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ μεγάλων και μικρών κρατών.
Όμως, ακόμη και στην περίπτωση, που ένα μικρό κράτος, όπως η Ελλάδα, εγκατέλειπε την ευρωζώνη, κάτι τέτοιο θα προκαλούσε χάος και κατάρρευση του τραπεζικού του συστήματος».
