Βερολίνο, Γερμανία
Με 991 ψήφους, ο Γιοάχιμ Γκάουκ εξελέγη ενδέκατος ομοσπονδιακός πρόεδρος της Γερμανίας. Στην πανηγυρική συνεδρίαση της Ομοσπονδιακής Συνέλευσης, ο Γκάουκ χρειάστηκε μόνο μία ψηφοφορία για να εξασφαλίσει τις 621 ψήφους που απαιτούνται, ενώ η υποψήφια του κόμματος «Η Αριστερά» (Die Linke) Μπεάτε Κλάρσφελντ συγκέντρωσε 126 ψήφους.
Ο διακομματικός Γκάουκ, «ασφαλής επιλογή» για την καγκελάριο Μέρκελ, διαδέχεται έτσι τον Κρίστιαν Βουλφ, ο οποίος είχε υποβάλει το πολιτικό κύρος της καγκελαρίας σε πλήθος περιπετειών μέχρι η προεδρία του να λήξει πρόωρα υπό το βάρος υποθέσεων που σκανδάλισαν τη γερμανική κοινή γνώμη.
Και μόνο η ψηφοφορία της Κυριακής, με την «πανηγυρική εκλογή» του Γκάουκ -τον οποίο υποστήριξαν τα κόμματα των Χριστιανοδημοκρατών (CDU/CSU), Σοσιαλδημοκρατών (SPD), Πρασίνων και Φιλελεύθερων (FDP)- δείχνει την πολιτική διαφορά για τον κυβερνητικό συνασπισμό: Είκοσι μήνες πριν, ο Βουλφ είχε χρειαστεί τρεις ψηφοφορίες και την «ντροπιαστική» απλή πλειοψηφία για να εκλεγεί στο ύπατο αξίωμα.
Ο 73χρονος Γιοάχιμ Γκάουκ, λουθηρανός πρώην πάστορας, κέρδισε την εκτίμηση των Γερμανών με την δράση του εναντίον του καθεστώτος της Ανατολικής Γερμανίας, ενώ του ανατέθηκε, επί μια δεκαετία, η ευθύνη για τα αρχεία της Στάζι, έργο που ανέλαβε μια μέρα πριν από την πτώση του Τείχους και την επανένωση της Γερμανίας.
Είναι ενδεικτικό ότι ο ίδιος περιγράφει τον εαυτό του ως «αριστερό, φιλελεύθερο συντηρητικό». Εξίσου αντιφατικές υπήρξαν και οι δημόσιες θέσεις του το προηγούμενο διάστημα, όταν χαρακτήρισε «αξιοσημείωτα ανόητο» το κίνημα «Occupy» και «θαρραλέο» τον πρώην τραπεζίτη Τίλο Σάρατσιν όταν προέβη σε αμφιλεγόμενα σχόλια για τους μετανάστες.
Ο κ. Γκάουκ διευκρίνισε κατόπιν ότι δεν συμφωνούσε με τον κ. Σάρατσιν, αλλά χαιρέτισε απλώς το θάρρος του να ξεφύγει από το «πολιτικώς ορθό».
Η παιδική του ηλικία σημαδεύθηκε από την σύλληψη και την εξαφάνιση του πατέρα του σε στρατόπεδο εργασίας. Αργότερα, όταν το καθεστώς δεν του επέτρεψε να γίνει δημοσιογράφος, σπούδασε προτεσταντική θεολογία και βρήκε -σχετική- ελευθερία στην Εκκλησία.
Στα αρχεία της Στάζι περιγράφεται ως «ανεπίδεκτος μαθήσεως αντικομουνιστής που αντιμετωπίζει τον σοσιαλισμό μόνο ως προσωρινό φαινόμενο», ωστόσο δεν συνελήφθη ποτέ και κάποιες ομάδες ακτιβιστών ισχυρίζονται ότι μάλλον εξυπηρετούσε το καθεστώς παρά του ασκούσε κριτική.
Οι περισσότεροι, πάντως, συμφωνούν ότι στο επίκεντρο της ιδεολογίας του νέου προέδρου είναι η ελευθερία, αλλά και η δραστηριοποίηση του ατόμου. «Μην τα περιμένεις όλα από το κράτος, όπως γινόταν στην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας. Έχε εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Να συμπαραστέκεσαι στον γείτονά σου», είχε δηλώσει παλαιότερα.
Όταν ωστόσο οριστικοποιήθηκε η υποψηφιότητά του, περιορίστηκε να πει: «Δεν είμαι υπεράνθρωπος».
Στην εκλογική διαδικασία στην Ομοσπονδιακή Συνέλευση, η οποία συγκροτείται μόνον για την εκλογή προέδρου συμμετέχουν οι 620 βουλευτές του γερμανικού Κοινοβουλίου και ισάριθμοι εκπρόσωποι των 16 ομόσπονδων κρατιδίων.
Πρακτικά, ο Γερμανός πρόεδρος δεν έχει καμία ουσιαστική πολιτική εξουσία και λειτουργεί μόνο ως ηθικό πρότυπο -και με τέτοιους όρους είχε αρθρωθεί και η σφοδρότατη κριτική σε βάρος του τέως προέδρου Βουλφ για το αληθές ή μη των κοινοβουλευτικών του δηλώσεων, τις διακοπές του και τις σχέσεις του με Γερμανούς επιχειρηματίες.
Ο διακομματικός Γκάουκ, «ασφαλής επιλογή» για την καγκελάριο Μέρκελ, διαδέχεται έτσι τον Κρίστιαν Βουλφ, ο οποίος είχε υποβάλει το πολιτικό κύρος της καγκελαρίας σε πλήθος περιπετειών μέχρι η προεδρία του να λήξει πρόωρα υπό το βάρος υποθέσεων που σκανδάλισαν τη γερμανική κοινή γνώμη.
Και μόνο η ψηφοφορία της Κυριακής, με την «πανηγυρική εκλογή» του Γκάουκ -τον οποίο υποστήριξαν τα κόμματα των Χριστιανοδημοκρατών (CDU/CSU), Σοσιαλδημοκρατών (SPD), Πρασίνων και Φιλελεύθερων (FDP)- δείχνει την πολιτική διαφορά για τον κυβερνητικό συνασπισμό: Είκοσι μήνες πριν, ο Βουλφ είχε χρειαστεί τρεις ψηφοφορίες και την «ντροπιαστική» απλή πλειοψηφία για να εκλεγεί στο ύπατο αξίωμα.
Ο 73χρονος Γιοάχιμ Γκάουκ, λουθηρανός πρώην πάστορας, κέρδισε την εκτίμηση των Γερμανών με την δράση του εναντίον του καθεστώτος της Ανατολικής Γερμανίας, ενώ του ανατέθηκε, επί μια δεκαετία, η ευθύνη για τα αρχεία της Στάζι, έργο που ανέλαβε μια μέρα πριν από την πτώση του Τείχους και την επανένωση της Γερμανίας.
Είναι ενδεικτικό ότι ο ίδιος περιγράφει τον εαυτό του ως «αριστερό, φιλελεύθερο συντηρητικό». Εξίσου αντιφατικές υπήρξαν και οι δημόσιες θέσεις του το προηγούμενο διάστημα, όταν χαρακτήρισε «αξιοσημείωτα ανόητο» το κίνημα «Occupy» και «θαρραλέο» τον πρώην τραπεζίτη Τίλο Σάρατσιν όταν προέβη σε αμφιλεγόμενα σχόλια για τους μετανάστες.
Ο κ. Γκάουκ διευκρίνισε κατόπιν ότι δεν συμφωνούσε με τον κ. Σάρατσιν, αλλά χαιρέτισε απλώς το θάρρος του να ξεφύγει από το «πολιτικώς ορθό».
Η παιδική του ηλικία σημαδεύθηκε από την σύλληψη και την εξαφάνιση του πατέρα του σε στρατόπεδο εργασίας. Αργότερα, όταν το καθεστώς δεν του επέτρεψε να γίνει δημοσιογράφος, σπούδασε προτεσταντική θεολογία και βρήκε -σχετική- ελευθερία στην Εκκλησία.
Στα αρχεία της Στάζι περιγράφεται ως «ανεπίδεκτος μαθήσεως αντικομουνιστής που αντιμετωπίζει τον σοσιαλισμό μόνο ως προσωρινό φαινόμενο», ωστόσο δεν συνελήφθη ποτέ και κάποιες ομάδες ακτιβιστών ισχυρίζονται ότι μάλλον εξυπηρετούσε το καθεστώς παρά του ασκούσε κριτική.
Οι περισσότεροι, πάντως, συμφωνούν ότι στο επίκεντρο της ιδεολογίας του νέου προέδρου είναι η ελευθερία, αλλά και η δραστηριοποίηση του ατόμου. «Μην τα περιμένεις όλα από το κράτος, όπως γινόταν στην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας. Έχε εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Να συμπαραστέκεσαι στον γείτονά σου», είχε δηλώσει παλαιότερα.
Όταν ωστόσο οριστικοποιήθηκε η υποψηφιότητά του, περιορίστηκε να πει: «Δεν είμαι υπεράνθρωπος».
Στην εκλογική διαδικασία στην Ομοσπονδιακή Συνέλευση, η οποία συγκροτείται μόνον για την εκλογή προέδρου συμμετέχουν οι 620 βουλευτές του γερμανικού Κοινοβουλίου και ισάριθμοι εκπρόσωποι των 16 ομόσπονδων κρατιδίων.
Πρακτικά, ο Γερμανός πρόεδρος δεν έχει καμία ουσιαστική πολιτική εξουσία και λειτουργεί μόνο ως ηθικό πρότυπο -και με τέτοιους όρους είχε αρθρωθεί και η σφοδρότατη κριτική σε βάρος του τέως προέδρου Βουλφ για το αληθές ή μη των κοινοβουλευτικών του δηλώσεων, τις διακοπές του και τις σχέσεις του με Γερμανούς επιχειρηματίες.
ΑΠΕ/Reuters/Γαλλικό/Γερμανικό
