ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑ
Ο, τι έγινε στη Νάπολη στις 9 Σεπτεμβρίου, για την 2η άτυπη (!) επέτειο της «Ελληνικής Γλώσσας και του Ελληνικού Πολιτισμού», είναι συγκλονιστικό! Οι φωτογραφίες που δημοσιεύουμε είναι αψευδής μάρτυρας.
Δεν μιλάμε μόνον για την αρτιότητα του όλου προγράμματος. Ούτε μόνον για την υποδειγματική παρουσίαση των μαθητών των Κλασσικών Γυμνασίων της Καλαβρίας. Κυρίως αναφερόμαστε στο φιλ- ελληνικό πνεύμα που ήταν διάχυτο στο Museo Civico Raffaele Marrocco.
Η καρδιά του ελληνισμού χτυπά εκτός των τειχών.
Αν αυτά έγιναν στην Ιταλία από Ιταλούς και Ελληνοιταλούς μαθητές των Κλασικών Λυκείων, στην Ελλάδα τι έπρεπε να έχει γίνει; Καλά έκανε και πήγε ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στο Παρίσι, για όποιο λόγο τελικά κι αν πήγε με το πρωθυπουργικό αεροπλάνο. Στη Νάπολη δεν όφειλε να παραβρεθεί σε μια τέτοια έκρηξη φιλελληνισμού; Και καλά ο Πρωθυπουργός. Ο Υφυπουργός Εξωτερικών; Δεν μπόρεσε, δεν ήθελε ή δεν το σκέφτηκε;
Προφανώς δεν «άντεξαν» το βάρος της αδυναμίας τους, δύο ολόκληρα χρόνια, να αγωνιζόμαστε να συγκεντρώσουμε έξι ή τρεις υπογραφές υπουργών! Να μπορέσουμε να έχουμε μία Κοινή Υπουργική Απόφαση, που θα επιτρέψει την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος για να καθιερωθεί η «Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας και Ελληνικού Πολιτισμού»…
Σκεφθείτε, αν αυτά γίνονται στην Ιταλία, τι θα γίνει στις άλλες ομογενειακές παροικίες ανά τον κόσμο. Την ώρα που η χώρα παραδέρνει στην οικονομική κρίση, μια τέτοια έκρηξη φιλελληνισμού σε όλο τον κόσμο! Η UNESCO δεν μπορεί παρά να θεσμοθετήσει στη συνέχεια «Παγκόσμια Ημέρα». Αλλά, δυστυχώς, πρέπει να προηγηθούμε εμείς…
Να ρωτήσουμε ευθέως, λοιπόν, τον κ. Υφυπουργό και όλους τους αρμόδιους: Τι ακριβώς φταίει και δεν μπορούμε να έχουμε την κοινή Υπουργική Απόφαση; Τι τους ενοχλεί;
Ότι είναι ιδέα και πρωτοβουλία της ομογένειας Ιταλίας και όχι δική τους;
Ακούσαμε να διηγούνται αυτήκοοι μάρτυρες έναν απίστευτο διάλογο στους διαδρόμους της Βουλής, μεταξύ του Προέδρου της Μόνιμης Επιτροπής της Βουλής για τον Ελληνισμό της Διασποράς (sic) και μιας συναδέλφου του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, αναφορικά με την πατρότητα της ιδέας για την καθιέρωση Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας.
Δεν είμαστε παρόντες, αρνούμαστε να τον πιστέψουμε, γι’ αυτό και δεν τον παραθέτουμε, μολονότι η πηγή μας είναι απόλυτα αξιόπιστη…
Είμαστε βέβαιοι ότι την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές, στα αρμόδια για τον Απόδημο Ελληνισμό κυβερνητικά γραφεία, θα έχουν αφήσει στεναγμό ανακούφισης. Ουφ!
Πέρασε και τούτη η «επέτειος». Θα φωνάξουν, θα γκρινιάσουν, θα ξεχαστεί μέχρι τον άλλο χρόνο! Ε, λοιπόν, δεν θα ησυχάσουμε μέχρι να αποφασίσουν: Ή θα εξηγήσουν για ποιο λόγο δεν τελειώνει εδώ και τώρα αυτή η υπόθεση, ή η ομογένεια θα συνεχίσει και ολοένα θα απλώνει η αντίδρασή της!
Επιτέλους, Μη μας πείτε ότι βρισκόμαστε σε «κρίσιμες διαπραγματεύσεις» και άλλα παρόμοια ηχηρά μεν πλην, όμως, άσχετα. Κάθε μέρα ασχολείστε με χίλια άλλα ασήμαντα θέματα και πράγματα. Δεν σταμάτησε η Κυβέρνηση να κυβερνά!
Ό,τι έγινε προχθές στην Ιταλία, ας γίνει η αφορμή να κινηθείτε για να τελειώσει το ζήτημα αυτό. Μην πουν , έχουμε καιρό μέχρι του χρόνου! Δεν έχουν! Οι ομογενείς θα πετύχουν την δρομολογημένη -μέσω της ιταλικής Κυβέρνησης- αναγνώριση της Ελληνικής από κοινού με την Λατινική, ως Γλώσσες με Παγκόσμια προσφορά.
Θα είναι εθνική μας ντροπή να αναγνωριστεί η ελληνική γλώσσα μέσω της Ιταλίας!
