Και όταν το τέλος χαράξει, τώρα χαράζει νωρίς, μπαίνουμε πάλι στο αμάξι και ούτε μας ξέρει κανείς. Πάμε μια βόλτα στη Βουλιαγμένη, πάμε το νιώθω καλά. Φεύγει η νύχτα, φεύγει, δεν περιμένει κι έχουν να γίνουν πολλά». Η μελωδική φωνή του Λουκιανού Κηλαηδόνη στο «Πάμε μια βόλτα στη Βουλιαγμένη» απλωνόταν στον χώρο, κάνοντας το σκηνικό της κηδείας του εντελώς ιδιαίτερο.
Από την
Αργυρώ Μάσκουλη
Αργυρώ Μάσκουλη
Στη μέση της Κεντρικής Σκηνής του θεάτρου Μεταξουργείο, πλαισιωμένο από λουλούδια βρισκόταν τοποθετημένο το φέρετρο. Πάνω του, η αγαπημένη φωτογραφία της συζύγου του Αννας Βαγενά και των δύο κοριτσιών του, της Γιασεμής και της Μαρίας. Σε αυτή, ο Λουκιανός στο... φυσικό του περιβάλλον, καθισμένος στο πιάνο, να παίζει και να τραγουδά. Συγγενείς, θαυμαστές και φίλοι, απλοί άνθρωποι της γειτονιάς του Κεραμεικού, καθισμένοι στις καρέκλες του θεάτρου σε μία τόσο αλλιώτικη «παράσταση». Αποχαιρετιστήρια. Κάποιοι έκλαιγαν βουβά, άλλοι σιγομουρμούριζαν ένα από τα πολυαγαπημένα κομμάτια του «Λούκι Λουκ».
Την ησυχία «σπάει» ο δυνατός χτύπος από το χέρι του Διονύση Σαββόπουλου πάνω στο φέρετρο. «Γεια σου, ρε φίλε» είπε δυνατά, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης.
Με αυτόν τον τρόπο επέλεξε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης να «τραβήξει» χθες την αυλαία της ζωής του. Λίγα 24ωρα πριν η οικογένεια αναχωρήσει για το εξωτερικό προκειμένου να προχωρήσει σε διαδικασία αποτέφρωσης του δικού της ανθρώπου, κατόπιν δικής του επιθυμίας, στο θέατρο Μεταξουργείο, στην οδό Ακάδημου 14, στον Κεραμεικό, στήθηκε το τελευταίο «πάρτι» για εκείνον, χωρίς εκείνον.
Στο καφενεδάκι
Η επιλογή του τόπου του αποχαιρετισμού, καθόλου τυχαία. Σε αυτό το κτίριο μαζί με τη σύζυγό του, την ηθοποιό Αννα Βαγενά, έβαλαν με κόπο και προσωπική εργασία όλες τους τις οικονομίες και έχτισαν πριν από 18 χρόνια τη μουσική σκηνή για τον Λουκιανό και τη θεατρική για την Αννα. 
Ακριβώς δίπλα δημιούργησαν ένα καφενεδάκι για τους φίλους τους. Και όσο περνούσαν τα χρόνια, έχτισαν από πάνω και το σπίτι τους, αναμορφώνοντας σιγά σιγά την υποβαθμισμένη γειτονιά του κέντρου και φέρνοντας εκεί κόσμο.
Ακριβώς δίπλα δημιούργησαν ένα καφενεδάκι για τους φίλους τους. Και όσο περνούσαν τα χρόνια, έχτισαν από πάνω και το σπίτι τους, αναμορφώνοντας σιγά σιγά την υποβαθμισμένη γειτονιά του κέντρου και φέρνοντας εκεί κόσμο.
Μάλιστα το προσωπικό στούντιο του Λουκιανού βρισκόταν κάτω από τη θεατρική σκηνή. Εκεί είχε το πιάνο του, τετράδια, φωτογραφίες, δίσκους, τον υπολογιστή του και ένα αγαλματάκι του Ρομπέν των Δασών. Στο φουαγιέ του θεάτρου η γλυκύτατη Αννα Βαγενά καθόταν δακρυσμένη σε έναν καναπέ χαϊδεύοντας τον σκύλο της οικογένειας που είχε κουρνιάσει στα πόδια της. Στον πάγκο του θεάτρου, εκεί όπου άλλοτε βρίσκονταν τα προγράμματα των θεατρικών παραστάσεων της ηθοποιού και πλέον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, υπήρχαν δύο μπουκάλια τσίπουρο και ποτηράκια για όλους, κέρασμα της οικογένειας για το συχώριο.
Στο βιβλίο συλλυπητηρίων, οι αφιερώσεις απλών ανθρώπων συγκινητικές: «Μας βοήθησες πολύ και δεν ήμασταν έτσι ποτέ φτωχοί και μόνοι», «Σε ευχαριστούμε που μας μεγάλωσε με τις νότες σου», «Αποχαιρετάμε σήμερα τη νιότη μας».
Πολλοί συνάδελφοί του από τον καλλιτεχνικό χώρο έσπευσαν στον πολυχώρο για το στερνό «αντίο». Οπως και πολιτικοί. «Δεν υπάρχουν λόγια όταν αποχαιρετάς συγγενείς, δεν μιλάς με ευκολία» είπε ο Γιώργος Νταλάρας, ενώ ο Γιάννης Μποσταντζόγλου τόνισε ότι έχασε έναν καλό φίλο, έναν σπουδαίο μουσικό με ήθος, έναν αντιστάρ που δεν ζούσε για το σουξέ, αν και γέμισε τον Λυκαβηττό και τη Βουλιαγμένη με το περίφημο πάρτι του. Βαθιά συγκινημένος και ο Μανώλης Μητσιάς, που κάθισε και ήπιε τον καφέ του για ώρες στο καφενείο, σαν να μην ήθελε να αφήσει τον φίλο του.
Οταν έφυγε θύμισε: «Ο Λουκιανός μού έφτιαξε την καριέρα. Μου έγραψε τρεις μεγάλους δίσκους και 40 τραγούδια. Λυπάμαι πολύ, τον αγαπώ πάρα πολύ». Το τελευταίο «αντίο» στον Λουκιανό είπαν ακόμη ο Γιώργος Μαργαρίτης, η Αγνή, ο Αλέξης Κωστάλας, ο Παντελής Βούλγαρης, ο Φοίβος Δεληβοριάς, η Μιλένα Αποστολάκη, ο Σταμάτης Γαρδέλης και ο υφυπουργός Αθλητισμού Γιώργος Βασιλειάδης.
Ο θρήνος της Ελεν από την Αιθιοπία: «Νιώθω ότι έφυγε ο πατέρας μου»
Η Αννα Βαγενά και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης ήταν μια ανοιχτή αγκαλιά για όλον τον κόσμο. Γι' αυτό ουδείς παραξενεύτηκε όταν στον πολυχώρο Μεταξουργείο αντίκρισε μετανάστες από πολλές και διαφορετικές γωνιές της γης να έρχονται για το στερνό «αντίο» στον γείτονα και φίλο τους.
Μεγάλη συγκίνηση προκάλεσαν σε όλους η Eλεν από την Αιθιοπία και οι φίλες της που ήρθαν με ανθοδέσμες στα χέρια και κάθισαν σιωπηλά στο καφέ.
Με δάκρυα στα μάτια και σε άπταιστα ελληνικά μάς είπε ότι βοηθούσε την οικογένεια Κηλαηδόνη στο σπίτι τους εδώ και έξι χρόνια. «Τον Λουκιανό και την Αννα τους έχω σαν γονείς μου. Νιώθω ότι έφυγε ο πατέρας μου. Ενας πατέρας που έκανε πολλές πλάκες και αστεία. Ο Λουκιανός συνέχεια γελούσε. Ηταν ένα καλόψυχος άνθρωπος».
Οσο η κοπέλα μας μιλούσε, στο μυαλό μας ήρθε ο Ιμπραήμ Χασάν από την Αίγυπτο, τον οποίο το ζευγάρι είχε άτυπα υιοθετήσει. Το 19χρονο σήμερα αγόρι βρέθηκε στον δρόμο της σπουδαίας ηθοποιού το 2014, όταν αποφάσισε να ανεβάσει την παράσταση «Η ζωή μπροστά σου» του συγγραφέα Ρομάν Γκαρί, στην οποία μια ηλικιωμένη Εβραία υιοθετεί έναν νεαρό Αραβα μουσουλμάνο, στο Παρίσι. Ενας Κινέζος φίλος της Βαγενά ήταν ο συνδετικός κρίκος. Ετσι η καλλιτέχνις γνώρισε τον ταλαντούχο Ιμπραήμ και του έδωσε τον ρόλο του Μόμο αλλά και την αγάπη της.
Ενδεικτικό της μεγαλοψυχίας του Λουκιανού και της Αννας είναι και η κίνησή τους να ζητήσουν αντί στεφάνων να κατατεθεί όποιο ποσό επιθυμεί ο καθένας σε έναν τραπεζικό λογαριασμό προκειμένου να βοηθηθεί μία οικογένεια που έχει ανάγκη, όπως έγραψε η ηθοποιός στο facebook.
espresso
